in

Lady Macbeth

Lady Macbeth

O Oυίλιαμ Ολντρίντ, είναι ένας διάσημος θεατρικός σκηνοθέτης -κάτι που γίνεται φανερό στην πρώτη αυτή κινηματογραφική σκηνοθεσία του. Στην παρθενική του μεγάλου μήκους λοιπόν, καταφέρνει να μας αποδείξει πως με όπλο μονάχα τον μινιμαλισμό, είναι υπεραρκετό για να εκφράσεις όσο χρειάζονται, δίχως περιττούς ψευτοεντυπωσιασμούς.

Γράφει η Παρασκευή Γιουβανάκη

Αρκεί μονάχα ένα…μπλε φόρεμα.

Συλλαμβάνοντας αβίαστα, μα με απόλυτη ακρίβεια, λεπτές ψυχολογικές, συναισθηματικές και κοινωνικές αποχρώσεις, αυτό το κομψό, εντυπωσιακό φιλμ λαμβάνει χώρα στην αγγλική εξοχή του 1865. Η Κάθριν ασφυκτιά μέσα στο γάμο της μ’ έναν πικρόχολο άνδρα που έχει τα διπλά της χρόνια και μια ψυχρή, αμείλικτη οικογένεια. Όταν μπαίνει σε μια παθιασμένη σχέση μ’ έναν νεαρό εργάτη που δουλεύει στο κτήμα του συζύγου της, ξυπνά μέσα της μια αδάμαστη δύναμη, τόσο ισχυρή, που δεν θα καταλαγιάσει αν δεν πετύχει αυτό που θέλει.

Μέσα σε λιγότερο από 90 λεπτά, κατορθώνει την επαρκή εξιστόρηση της ζοφερής και τραγικής ιστορίας της νεαρής ηρωίδας Κάθριν, που τολμά και τα βάζει με τον πατριαρχισμό με ανορθόδοξους και ακραίους τρόπους μεν αλλά η πικρή αλήθεια είναι πως πολλές φορές είναι απαραίτητο να φτάσεις στα άκρα για να καταφέρεις να ακουστείς. Ο μινιμαλισμός αλλά και το μαύρο χιούμορ που χρησιμοποιεί ανά στιγμές ο δημιουργός, ανυψώνονται σαν γροθιά μέσα στις σκηνές, φυσικά απροσδόκητα, με στόχο το πρόσωπο του εξευτελιστικού καθωσπρεπισμού εκείνης και όχι μόνο, της εποχής.

Ο δημιουργός επιλέγει κοφτό και με ασυνέχειες μοντάζ, ώστε να επιτείνει τη δράση και ειδικά το σασπένς που γεννιέται από το γεμάτο ανατροπές και ορισμένες έξυπνες αλλαγές σε σύγκριση με τη νουβέλα, σενάριο.

Florence Pugh είναι το όνομα της πρωταγωνίστριας το οποίο καλό είναι να το κρατήσουμε στην κινηματογραφική μας μνήμη , αφού την είδαμε και τη θαυμάσαμε σε αυτή, τη μόλις δεύτερη ταινία της. Σκοτεινή και λιγομίλητη, δίνει μια στιβαρή ερμηνεία με μια διαρκή ειρωνεία και απειλή στο βλέμμα της, που είναι και τα ακριβή στοιχεία που εκφράζουν την ηρωίδα της. Κινείται απειλητικά όχι μόνο σε εσωτερικούς αλλά και σε εξωτερικούς χώρους (το απέραντο λιβάδι φαντάζει ένας μικρός θάμνος μπροστά της), με το εντυπωσιακό μπλε φόρεμα της να την τοποθετεί όχι μόνο στο κέντρο του πλάνου αλλά και της προσοχής μας. Ερμηνευτικά αξιοπρόσεχτη είναι και η πρωτοεμφανιζόμενη  Naomi Ackie, η σεναριακή Anna, που με τη συγκρατημένη ερμηνεία της είναι η ανύμπορη να αντιδράσει με όλα αυτά που βλέπει να συμβαίνουν γύρω της, οικιακή βοηθός.

Μια διαφορετική ιστορία εποχής που αξίζει την προσοχή μας.

Παρασκευή Γιουβανάκη

Βαθμολογία 4/5

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

«Έρως εστί»: Παράσταση της θεατρικής ομάδας «Συναισθηματικής Διαλεκτικής Θεσσαλονίκης»

Με τις ταινίες «Οι γάτες της Κωνσταντινούπολης», «Πεθαίνοντας στο γέλιο» και «Lucky» συνεχίζει τις προβολές του το σινε «Φαργκάνη Art»