in

Το κυνήγι των κλικ δολοφονεί την ενημέρωση. Του Γιάννη Αλμπάνη

Το κυνήγι των κλικ δολοφονεί την ενημέρωση. Του Γιάννη Αλμπάνη

Πόσο πιο χαμηλά θα πέσει η ιντερνετική δημοσιογραφία; Συνεχώς λέμε ότι έχει πιάσει πάτο, αλλά κάθε φορά γίνεται κάτι που αποδεικνύει ότι έχει ακόμα πιο κάτω.

Τελευταίο κρούσμα εξευτελισμού των ενημερωτικών site αποτέλεσε η εμπνευσμένη τρολιά του anarchypressgr. Οι συντάκτες του μπλογκ θέλοντας να στηλιτεύσουν τον εμπρησμό των τριών τρόλεϊ στη λεωφόρο Πατησίων, δημοσίευσαν μια σατιρική «ανάληψη ευθύνης». Το αναληθές της εν λόγω «ανάληψης ευθύνης» ήταν προφανέστερο του προφανούς. Χαρακτηριστικά το εισαγωγικό κομμάτι του κειμένου ανέφερε ότι: «Στις 5.30 τα ξημερώματα το τηλεφωνικό κέντρο του Anarchypress δέχθηκε ανώνυμο τηλεφώνημα από άγνωστο άτομο, το οποίο φορούσε κουκούλα και το οποίο υποστήριξε ότι εκπροσωπεί το κομμάντο Ζωή χωρίς τρόλλεϋ και λεωφορεία στην Πατησίων…».

Η τρολιά ως είδηση

Η «είδηση» για την ανάληψη ευθύνης έκανε το γύρο του ελληνικού ίντερνετ. Οι ναυαρχίδες της διαδικτυακής ενημέρωσης τη δημοσίευσαν ως κανονική είδηση. Ορισμένες μάλιστα την τοποθέτησαν και στα κεντρικά νέα τους. Εντέλει, μετά τη διάψευση της αστυνομίας και το γενικευμένο τρολάρισμα στο twitter, προσέθεσαν στα δημοσιεύματα ότι η «ανάληψη» δεν θεωρείται αυθεντική.

Η μεγάλη δημοσιογραφική πατάτα των τρόλεϊ έχει δύο χαρακτηριστικά που (κανονικά θα έπρεπε να) σοκάρουν: Πρώτον, η «είδηση» δεν δημοσιεύτηκε σε κάποιο fakenewswebsite, δηλαδή στις ιστοσελίδες που κατά σύστημα δημοσιεύουν hoax, εξωφρενικές ψευδείς ειδήσεις και παράλογες θεωρίες συνωμοσίες. Η «ανάληψη ευθύνης»,δημοσιεύτηκε σε μερικά από τα υποτιθέμενα πιο έγκυρα δημοσιογραφικά siteτης χώρας. Δεύτερον, κανένα από τα siteπου δημοσίευσαν τη «μούφα» δεν θεώρησε σκόπιμο να ζητήσει συγγνώμη από τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες του. Σε (όχι τόσο παλιές) άλλες εποχές, για ανάλογη γκάφα θα ήταν αυτονόητο για το οποιοδήποτε ΜΜΕ να ζητήσει ταπεινά συγγνώμη καθώς και να απολύσει κάποιον συντάκτη προκειμένου να εξιλεωθεί στα μάτια του κοινού. Στην πραγματικότητα, η δημοσίευση μια καταφανώς ψευδούς είδησης δεν θεωρείται πλέον σοβαρό ολίσθημα.

Το κυνήγι των κλικ

Γιατί όμως οι μούφες έχουν καταστεί αναπόσπαστο μέρος της καθημερινής ειδησεογραφίας; Πρώτον, γιατί η ταχύτητα που (θεωρείται ότι) απαιτείται στη διαδικτυακή ενημέρωση δεν αφήνει χρόνο και χώρο για την παραμικρή διασταύρωση των πηγών. Αυτό που θεωρούταν το θεμέλιο του ρεπορτάζ, το να έχεις για κάθε ιστορία και δεύτερη πηγή, αποτελεί απαγορευμένη πολυτέλεια σε μια εποχή που το ζητούμενο είναι «να ποστάρουμε πρώτοι για να κερδίσουμε το twitter».

Δεύτερον, γιατί με τους μισθούς πείνας που δίνουν τα site (τις προάλλες μάθαμε για ειδησεογραφικό site που δίνει μισθό 300 ευρώ…) είτε προσελκύουν προσωπικό χαμηλών ικανοτήτων είτε οι συντάκτες τους δεν δείχνουν καμιά διάθεση (δικαίως…) να καταβάλουν την παραμικρή προσπάθεια πέραν αυτής που απαιτείται για το μηχανικό ανέβασμα δημοσιευμάτων.

Τρίτον, γιατί η λογική «να μαζέψουμε όσα πιο πολλά κλικ γίνεται» με οποιοδήποτε κόστος, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην εντυπωσιοθηρία και τη δολοφονία της ενημέρωσης. Το ζητούμενο είναι να τραβήξουμε με τον τίτλο και την εικόνα, την προσοχή του χρήστη του διαδικτύου (ειδικά των social media), ο οποίος δέχεται καταιγισμό μηνυμάτων την ώρα που σερφάρει. Όσο πιο εντυπωσιακή η είδηση τόσο πιο πιθανό είναι να κερδηθεί το πολυπόθητο κλικ του ποντικιού που οδηγεί στο site. Δεν πειράζει αν στη συνέχεια διαψευστεί η «είδηση»…

Ακολουθώντας τη μοίρα των καναλιών

Ωστόσο, το εφήμερο κυνήγι το κλικ υπονομεύει τη μακροπρόθεσμη προοπτική των δημοσιογραφικών site. Στο διαδίκτυο είναι δυσδιάκριτο τι θέλει να κάνει κάθε φορά ο χρήστης, αν δηλαδή θέλει να ενημερωθεί, να διασκεδάσει ή απλώς να σπαταλήσει το χρόνο του για να μην αφεθεί στη μοναξιά του. Η βασική δουλειά όμως ενός ειδησεογραφικού site δεν είναι να δημιουργεί εντυπώσεις ή να διασκεδάζει, αλλά να ενημερώνει το κοινό. Στις ειδήσεις θα κριθεί η μοίρα του, όχι στα λεγόμενα «ελαφρά» θέματα. Για τη διασκέδαση υπάρχουν άλλα, καταλληλότερα μέσα. Αν σε βάθος χρόνου κλονιστεί η αξιοπιστία ενός ΜΜΕ, δηλαδή αν το κοινό δεν είναι βέβαιο για την ακρίβεια των δημοσιευμάτων του, αρχικά θα σταματήσει να διαμορφώνει άποψη με βάση το συγκεκριμένο μέσο και στη συνέχεια, αργά ή γρήγορα, θα το εγκαταλείψει. Η δημοσιογραφική κατάρρευση των τηλεοπτικών καναλιών είναι εξόχως χαρακτηριστική. Η πρόσδεσή τους στα μεγάλα συμφέροντα και το Μνημόνιο θρυμμάτισε την αξιοπιστία τους με αποτέλεσμα να μην μπορούν να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη και να συρρικνωθεί η τηλεθέασή τους.

Τα site, εκμεταλλευόμενα και τους μετασχηματισμούς που επιφέρει η τεχνολογική εξέλιξη, άνθισαν ως εναλλακτικές πηγές πληροφόρησης απέναντι στις φθαρμένες τηλεοράσεις. Αλλά πλέον μοιάζει πολύ πιθανό να ακολουθήσουν σε πολύ πιο σύντομο χρόνο τη μοίρα των καναλιών. Γιατί στην πρόσδεση στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα έρχεται να προστεθεί το χωρίς όρια κυνήγι των κλικ, επιταχύνοντας τη δημοσιογραφική παρακμή των ειδησεογραφιών site.

Θα μπορούσε βέβαια να αναρωτηθεί κανείς για ποιο λόγο θα πρέπει να νοιάζονται οι πολίτες για το μέλλον των επιχειρήσεων ΜΜΕ – και δεν θα είχε άδικο. Εντούτοις, δεν πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους ότι μαζί με το αύριο των ΜΜΕ υπονομεύεται και το σήμερα της ενημέρωσης. Η ενσωμάτωση της τερατολογίας στην ειδησεογραφική κανονικότητα στρώνει το χαλί στη δημαγωγία και την πολιτική των κραυγών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνία.

Πηγή: rednotebook.gr

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Τοπικό δημοψήφισμα για τη συμφωνία Δήμου -Υπουργείου Εθνικής Άμυνας για το πρώην Στρατόπεδο Παύλου Μελά

Από το Βερολίνο στο Χαλέπι με τα πόδια