Ο χώρος της παιδείας αποτέλεσε, το κατ’ εξοχήν πεδίο, στο οποίο εκδηλώθηκε το πρώτο συστηματικό κύμα αντιπολιτευτικής δραστηριότητας απέναντι στην νέα κυβέρνηση. Διόλου τυχαία. Σ’ αυτό το πεδίο εξελίσσεται η διαπάλη των ιδεών, στρατηγικές και τακτικές, που σχετίζονται τόσο με την πορεία μας στο σήμερα, όσο και με την οικοδόμηση του αύριο. Το ενδιαφέρον στην κίνηση όσων αντιπαλεύουν τα σχέδια του υπουργείου παιδείας είναι, από τη μία η συσπείρωση όσων προώθησαν αλλαγές τα προηγούμενα χρόνια, με την παράλληλη χρήση των μίντια για να περάσουν τα μηνύματα τους στον δημόσιο λόγο.
Η πλειοψηφία όσων μετέχουν στις σχετικές κινήσεις, δεν ανήκουν οργανωτικά σε κομματικούς σχηματισμούς, κατείχαν όμως και κατέχουν ακόμη, κεντρικές θέσεις στους ιδεολογικούς σχηματισμούς που προώθησαν με ξεχωριστή ένταση όλες τις συντηρητικές παλινορθώσεις τις οποίες βάφτιζαν ως καινοτόμες. Η μέθοδος ήταν σχετικά απλή. Από τη μία με επίθεση κατά του πανεπιστημίου το οποίο υπηρετούσαν και από την άλλη, υπονοούσαν, ότι αν όλοι αποκτούσαν τα δικά τους μυαλά όλα θα πήγαιναν καλύτερα. Κυρίως διότι όπως έλεγαν ήταν ακομμάτιστοι. Δηλαδή, δεν ήταν αριστεροί.
Οι άνθρωποι αυτοί ηγήθηκαν των μεγάλων πανεπιστημίων τα προηγούμενα χρόνια, προωθώντας και στηρίζοντας τους ιδεολογικούς τους συνοδοιπόρους από τη μία και, απαξιώνοντας με χρήση ποικίλων μέσων -διαθέτουν μπόλικα άλλωστε-, τους ελάχιστους που σήκωναν κεφάλι σε αντίθετη κατεύθυνση. Ούτε τα μνημόνια δεν μετέβαλαν κατ’ ελάχιστον τις απόψεις τους. Στην αρχή πίστευαν ότι αυτούς κανένας δεν θα τους ακουμπούσε, ύστερα, για την μείωση στους μισθούς και τα επιμίσθια, έφταιγαν οι φτωχοδιάβολοι που τα έφαγαν στα μπουζούκια και τις λοιπές ακολασίες. Αλλά και για την μείωση της κρατικής επιχορήγησης δεν είπαν τίποτα αφού, πίστευαν, με αφέλεια που αξίζει να τονιστεί -κι αυτή είναι η καλή εκδοχή- ότι στη συνέχεια θα ερχόταν οι ιδιωτικές εταιρείες οι οποίες θα χρηματοδοτούσαν το προϊόν της πνευματικής τους εργασίας. Ποτάμια με μέλι και γάλα θα έρρεαν στην Εδέμ των ιδιωτικών επιχορηγήσεων. Μόνο που, εκτός από τους φτωχοδιάβολους για τους οποίους δεν έχυσαν ούτε ένα ηλεκτρονικό δάκρυ, ο ιδιωτικός τομέας μαράζωσε περαιτέρω, αφού, έτσι κι αλλιώς, είχε μάθει ο άτιμος να λιγούρικα μεταπρατικός και κρατικοδίαιτος. Κι έτσι, φτάσαμε στο σημείο η κατιούσα πορεία των πανεπιστημίων, και δη των κάποτε ανθηρών και εμβληματικών σχολών του τομέα των ανθρωπιστικών σπουδών, να έχει κυριολεκτικά εξανδραποδιστεί χωρίς ούτε ένας να βγάλει έστω μια φωνούλα.
Αντιθέτως, κύμα κραυγών σηκώθηκε όταν η κυβέρνηση άλλαξε. Ηλεκτρονικές κραυγές και υπογραφές -σύστημα πάλης που τα προηγούμενα χρόνια λοιδορούσαν όταν αυτοί που υπέγραφαν κείμενα είχαν κομμένο λαιμό για τα αυτοκρατορικά μίντια- μόνο, αφού η απόπειρα να κατεβούν στο πεζοδρόμιο δεν εμποδίστηκε από την αστυνομία αλλά δεν ήταν μαζική. Και το χειρότερο «καπελώθηκε» από τον Άδωνη, ο οποίος τα προηγούμενα χρόνια δεν είχε πουλήσει ούτε ένα βιβλίο τους ενώ επιπλέον τον ανέχονται μόνο ως μέθοδο συνετισμού του πόπουλου, είναι μπασκλασαρία για το επίπεδό τους.
Αφού ο πόλεμος που κήρυξαν κράτησε μόνο μια μέρα, στη συνέχεια άλλαξαν τροπάρι. Τώρα, ζητάνε διαβούλευση και συναίνεση. Προσωπικά, δεν κρύβω ότι είμαι υπέρ της συνεχούς και αδιαλείπτου διαβούλευσης διότι, πιστεύω, ότι ιδέες που θεωρούν πως κατέχουν το αλάνθαστο είναι για το μουσείο της ιστορίας μην πω για το χρονοντούλαπο και παρεξηγηθώ. Η συναίνεση όμως; Ακόμη δεν άρχισε ο πόλεμος και το ρίξαμε στις διαπραγματεύσεις; Θα βολευτούν και με τα λίγα δηλαδή; Για παράδειγμα, η ηλεκτρονική ψηφοφορία στα πανεπιστήμια θα τους ικανοποιούσε σε σημείο να καταπιούν ακόμη και το θέμα του ασύλου; Έχει κάτι από την κατηραμένη δημιουργική ασάφεια το θέμα. Μπορεί και να λανθάνω.
Πάντως είναι αμετακίνητοι στη θέση τους για την περίφημη και ξακουστή Αριστεία. Εδώ δεν χωρούν υπεκφυγές από κανέναν. Οφείλω λοιπόν να σημειώσω ότι η Αριστεία, ως ιδανικό πρόταγμα, οφείλει, ως εκ της ιδανικής της ιδιοσυστασίας, να έχει και μαρμάρινες λεοντοκεφαλές στα πρόθυρά της, δηλαδή αδιαπραγμάτευτα προαπαιτούμενα. Πάει να πει ότι εξασφαλίζεις στους αγωνιζόμενους συνθήκες απόλυτης ισονομίας σε ότι αφορά τους όρους διεξαγωγής της διαπάλης. Τουλάχιστον. Κι εδώ τα πράγματα ζορίζουν λίγο διότι υπεισέρχονται και όροι οι οποίοι μπορεί να λερώσουν με κατάλοιπα κοινωνικών οσμών τον φασματικό κόσμο των ιδανικών. Οι «παλαιστές» θα πρέπει να είναι της ίδιας κατηγορίας κιλών, να είναι πασαλειμένοι όλοι με το ίδιο λαδάκι, να είναι αδιάφθορος ο διαιτητής σαν ηλεκτρονική ψηφοφορία, κλπ κλπ. Και, κυρίως, αν είσαι ιερολοχίτης, υπερασπιστής της Αριστείας, είσαι μια και για πάντα, δεν δέχεσαι κυριολεκτικά μύγα στο σπαθί σου, είσαι διαρκώς σε επαγρύπνηση και δεν χαρίζεσαι ούτε στο αντικείμενο των πόθων σου.
Υποθέτω ότι αν μιλάμε για Αριστεία, αυτά τα εννοούμε. Αν ισχύουν λοιπόν τα προαναφερόμενα, απορώ, όλοι αυτοί που σήμερα μιλάνε για Αριστεία, έχουν άραγε ακούσει για το επεισόδιο με τον γιο του τέως πρωθυπουργού, ο ο οποίος συνελήφθη από την καθηγήτριά του να κλέπτει οπώρας, ότι η καθηγήτρια αυτή αδιαφόρησε ως ηλεκτρονική ψηφοφορία για την καταγωγή του νεαρού, του πήρε ως όφειλε το γραπτό και το μηδένισε, με αποτέλεσμα όχι να ντραπεί ο βλαστός και να τον κατσαδιάσει ο πατέρας, αλλά να απολυθεί με σκαιό τρόπο η καθηγήτρια που υπηρετούσε στο ιδιωτικό -αυτό πάλι που το βάζεις- κολέγιο εικοσιπέντε χρονάκια, άρα είχε κριθεί και ήταν εκ των Αρίστων. Να φανταστείτε, δεν ήταν και τίποτα φοβερό το σχετικό επεισόδιο, ούτε δα και πρωτοφανές, μαθητής συνελήφθη να «κλέβει» σε εξετάσεις, τόσοι και τόσοι το έχουν κάνει, ακόμη και αληθινά Άριστοι το έχουν ομολογήσει και ακαταμέτρητοι λοξοκοιτάνε το γραπτό του διπλανού, παρά ταύτα, απολύθηκε η έρημη καθηγήτρια που την είχε πάρει -δεν ξέρω για την Αριστεία- αλλά την δουλειά της πάντως στα σοβαρά. Ούτε ένας από τους καθηγητές αυτούς που σκιαμαχούν σήμερα υπέρ μιας αόριστης Αριστείας δεν πληροφορήθηκε το γεγονός; Ούτε μια λέξη συμπάθειας δεν έριξαν στο χαρτί, στα τόσα παντοδύναμα μίντια, στο φέησμπουκ έστω, γι αυτή την γυναίκα η οποία, κύριος οίδε πώς τα βγάζει πέρα. Έστω τώρα, οι Ιππότες της Στρογγυλής Τράπεζας των Αρίστων, θα καταθέσουν ένα λουλούδι στον τάφο της επαγγελματικής της συνέπειας; Θα αποποιηθούν της συμπαράστασης που εκδηλώνει στις κινήσεις τους ο τέως πρωθυπουργός;
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 11:00-12:00. Επικοινωνία με τον Απόστολο Λυκεσά στο [email protected].