Στα πλαίσια του προεκλογικού διαλόγου το alterthess έθεσε ερωτήσεις σχετικά με το μέλλον της Ευρώπης, τη κρίση στην Ελλάδα, την άνοδο του φασισμού σε υποψήφιους/ες Ευρωβουλευτές ενόψει των εκλογών της 25ης Μαϊου. Ο Χρήστος Λάσκος Υποψήφιος Ευρωβουλευτής με το ΣΥΡΙΖΑ απαντά στο alterthess.gr.
Οι ευρωεκλογές διεξάγονται σε μια κρίσιμη περίοδο όπου η χώρα τελεί υπό το καθεστώς επιτήρησης από την τρόικα, οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών προωθούν τη πολιτική της λιτότητας και η κοινωνία μαστίζεται από τη φτώχεια και την ανεργία. Ο συνδυασμός με τον οποίο εσείς επιλέξατε να είστε υποψήφιος τι προτάσσει για την έξοδο από τη κρίση;
Για τη ριζοσπαστική Αριστερά η απάντηση στην κοινωνική καταστροφή, τα άμεσα μέτρα για την ανθρωπιστική αποκατάσταση είναι ο οδηγός στην προσπάθεια υπέρβασης της καπιταλιστικής κρίσης προς όφελος του κόσμου της εργασίας. Αυτά τα άμεσα και όχι στοιχειώδη, αλλά θεμελιώδη –κανείς χωρίς εισόδημα, καθολική πρόσβαση σε υγεία, παιδεία, τροφή στέγη, ρεύμα και νερό, δημιουργία αισθήματος ασφάλειας ως προς το τι μας ξημερώνει- θα οικοδομήσουν το αναγκαίο φρόνημα για τα παρακάτω, τα «μεγάλα». Κάνοντάς τα ανοίγουμε το δρόμο για τον ριζικό κοινωνικό μετασχηματισμό, τον δημοκρατικό κομμουνισμό, που ή είναι καθημερινό επίτευγμα ή δεν είναι τίποτε.
Είναι φανερό πως οι αρμοδιότητες του ευρωκοινοβουλίου συνεχώς υποβαθμίζονται ενώ έχουν αναδειχθεί ζητήματα έλλειψης δημοκρατίας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θέτουν στο προσκήνιο το ζήτημα της συμπόρευσης, με αυτούς τους όρους, των χωρών της Ευρωπαϊκής Ηπείρου. Ποια είναι η άποψή σας για το μέλλον της Ευρώπης;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα συνιστά ένα τερατώδες καπιταλιστικό μόρφωμα. Αυτός είναι ο λόγος, άλλωστε, που είναι τόσο εύκολο στις άρχουσες τάξεις της να «πειραματίζονται» στο βασανισμό ολόκληρων λαών. Η αναφορά, λοιπόν, σε δημοκρατικό έλλειμμα δεν είναι παρά ευφημισμός και ωραιοποίηση μιας αφόρητης συνθήκης. Η πραγματικότητα παραπέμπει όχι σε έλλειμμα, αλλά σε άβυσσο, σε αντιδημοκρατική άβυσσο.
Να το ξαναπώ. Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα θεσμικό μόρφωμα απολύτως μη υπερασπίσιμο.
Η ευρωπαϊκή ενοποίηση ή θα είναι δημοκρατική ή δεν θα υπάρξει. Η θα ανατρέψει το δρόμο του Μάαστριχτ και θα ακολουθήσει κριτήρια πλήρους απασχόλησης, προστασίας από την ανεργία, καθολικής πρόσβασης στα δημόσια αγαθά ή θα εξαερωθεί.
Ή θα αλλάξει ή θα καταρρεύσει δικαίως μέσα στη χλεύη. Πράγμα, βέβαια, που για τους διεθνιστές, από μόνο του, δεν συνιστά καλό νέο. Η αναζωπύρωση εθνικών ανταγωνισμών είναι το τελευταίο που θα ευχόμαστε.
Ακόμη περισσότερο: η αντικαπιταλιστική πάλη, αυτή που ενώνει τους λαούς στα κοινά τους αιτήματα, είναι πάλη για τη συναδέλφωση και για μια νέα ένωση.
Παρατηρούμε μία σταδιακή άνοδο νεοναζιστικών και φασιστικών κομμάτων σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Το παράδειγμα της Χρυσής Αυγής στη χώρα μας είναι χαρακτηριστικό. Τι προκαλεί κατά τη γνώμη σας την εκλογική άνοδο τέτοιων μορφωμάτων, όταν οι μνήμες στην Ευρώπη είναι ακόμη νωπές αλλά και πώς μπορούν οι λαοί να αντιμετωπίσουν αυτό το φαινόμενο;
Η συγκεκριμένη εξέλιξη κάθε άλλο παρά αποτελεί έκπληξη. Στην παγκόσμια καπιταλιστική κρίση του Μεσοπολέμου η Ευρώπη και ο κόσμος γέμισαν με φασισμούς, ναζισμούς, δικτατορίες και χούντες όλων των ειδών.
Από αυτήν την άποψη, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, η μεγάλη ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, η βάσιμη ελπίδα πως η ριζοσπαστική Αριστερά θα γίνει κυβέρνηση ανοίγοντας νέους δρόμους για την εργατική τάξη, τους άνεργους, τους νέους είναι ένα θετικό ιστορικό παράδοξο. Θέλω να πω, κάτι εδώ κάνουμε καλά.
Στην περίπτωση της γαλάζιας μας πατρίδας, βέβαια, έχουμε επιπλέον μια συνειδητή «ασυνειδησία» των κυρίαρχων κύκλων, που άνοιξαν λεωφόρους για την είσοδο στο προσκήνιο των ναζιστικών συμμοριών, διαμορφώνοντας μια ατζέντα προνομιακή γι’ αυτούς. Ο Λοβέρδος ξεκίνησε, ο Σπηλιωτόπουλος αποτελεί την πιο πρόσφατη εφαρμογή.
Το βασικό που πρέπει να κρατήσουμε είναι πως για τον συνασπισμό εξουσίας στην Ελλάδα, το κύριο είναι να μην έρθουν οι κόκκινοι. Και θα κάνουν τα πάντα γι’ αυτό.
Εμείς, ωστόσο, μπορούμε να είμαστε «η Χιλή που νίκησε».
Τι συμβολίζει η δική σας συμμετοχή στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ;
Ο συμβολισμός αυτού του εξαιρετικού ψηφοδελτίου δεν δίνεται από τα πολιτικά στελέχη , τους συγγραφείς ή τους ακαδημαϊκούς. Εμείς συμπληρώνουμε.
Ο κεντρικός συμβολισμός δίνεται από τις καθαρίστριες, τους απεργούς της ΕΡΤ, τους απολυμένους εκπαιδευτικούς, τους επισφαλείς του ιδιωτικού τομέα. Πολύ περισσότερο που αυτές οι κοινωνικές κατηγορίες εκπροσωπούνται, με μία και μόνη εξαίρεση, από γυναίκες.
Το μήνυμα είναι σαφές και στοχευμένο: ταξικό πριν απ’ όλα.
Να το πω αλλιώς. Αυτό το ψηφοδέλτιο αν χρωματίζεται από μία υποψηφιότητα, αυτή δεν είναι άλλη από την υποψηφιότητα της Κωνσταντίνας Κούνεβα.