Φίλος με ρώτησε προχθές, τι συμβαίνει, κι ενώ οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα πράγματα εξελίσσονται όπως θα ήθελα, εξακολουθώ να έχω αντιρρήσεις, αμφιβολίες και ενστάσεις και ο σκεπτικισμός μου γι αυτές παραμένει αναλλοίωτος. Οπότε, με κάλεσε να επιχειρηματολογήσω ξανά, άρα να ψάξω και να βάλω λέξεις στη σειρά για να επαναδιατυπώσω παλαιές απόψεις.
Λέω, λοιπόν, όσο πιο καθαρά γίνεται ότι οι δημοσκοπήσεις δεν γίνονται για να καταγράψουν την πραγματικότητα, ιδέες, απόψεις, τάσεις, επιθυμίες, αγωνίες προβληματισμούς και τοποθετήσεις αλλά κυρίως για να επηρεάσουν όλα τα προαναφερόμενα. Είναι, σίγουρα, εργαλείο οι δημοσκοπήσεις, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι κάνει την δουλειά για την οποία διαφημίζεται. Περισσότερο μου μοιάζουν με πηρούνι που υποδύεται τον πλάστη που ανοίγει φύλο κρούστας.
Τι μαθαίνεις από τις δημοσκοπήσεις; Λένε, ότι αφουγκράζεσαι αυτά που σκέφτονται οι άλλοι. Για ποιό λόγο αυτό συμβαίνει κάθε δεκαπέντε μέρες; Για να προσαρμόσουν τα επιτελεία των κομμάτων τις πολιτικές τους. Προσβλητικό αυτό για τα κόμματα, τόσο ασταθείς είναι οι θέσεις τους; Η ανησυχία μου όμως που δεν διαψεύδεται είναι ότι επειδή οι παραγγελιοδόχοι των μετρήσεων αυτών δεν θέλουν να ακούν την κοινωνία αλλά να την επηρεάζουν, να την διαμορφώνουν. Το ερώτημα, λοιπόν, που τίθεται είναι αν ένα κόμμα που βλέπει τις ιδέες του να μην εκτιμώνται διόλου από την πλειοψηφία, τι πρέπει να κάνει για να δει προκοπή; Να αλλάξει τις ιδέες του; Κι αν αυτό συμβαίνει πόση αξία έχουν αυτές οι ιδέες και άρα η ύπαρξή του;
Σήμερα, για παράδειγμα, τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, των περισσοτέρων από αυτές, δίνουν συμβουλές στην αριστερά να αλλάξει, να μετατραπεί σε αυτό που είναι οι πολιτικοί της αντίπαλοι. Κι αυτό συμβαίνει την ίδια ώρα που παρατηρούν ότι και οι αντίπαλοι της αριστεράς δεν έγιναν αυτό που καλούν την αριστερά να γίνει. Δεν είναι παιχνίδι με τις λέξεις το παραπάνω σχήμα είναι κεντρικό κομμάτι της πολιτικής ουσίας. Όταν οι ιδέες της αριστεράς ήταν μειοψηφία, έλεγαν, ότι αυτό αποτελεί απόδειξη του λάθους που έχουν, τώρα που είναι πλειοψηφία, όπως οι ίδιοι αυτοί όριζαν και παλιά την πλειοψηφία, λένε, ότι δεν είναι μια πλειοψηφία ικανή να πορευτεί όπως πορευόταν αλλά ότι πρέπει να γίνει κάτι άλλο, που να μοιάζει με αυτό που ήταν πριν τέσσερα χρόνια η πλειοψηφία.
Ούτε λίγο ούτε πολύ οι δημοσκοπήσεις δεν καταγράφουν αλλά επηρεάζουν, θέλουν να επηρεάσουν τον κόσμο των ιδεών, διαφημίζοντας ότι, παραλλήλως, παραμένουν ουδέτεροι σε τούτη την μάχη. Και επειδή είναι ουδέτεροι πριμοδοτούν συνήθως και σίγουρα σε τακτά χρονικά διαστήματα, τον «Κανένα». Ο «Ούτις» είναι το ιδανικό τους. Ο πολίτης που δυσφορεί με όλους, ο ακομμάτιστος, ο «ελεύθερος». Ξέρουν, φυσικά, ότι αυτό το «ιδανικό» μοντέλο πολίτη είναι το χειρότερο, το πιο αδιάφορο και κυρίως αυτό που κόπτεται μόνο για τα ατομικά του συμφέροντα στην πιο χυδαία έκφρασή τους, είναι ο πολίτης που όχι μόνο δεν περιμένεις τίποτα από αυτόν, γιατί είναι ικανός για τα πάντα, σε ότι αφορά μόνο το τομάρι του, είναι αυτός ακριβώς που αν το μοντέλο του επικρατήσει τότε η ανθρωποφαγία θα αποτελεί το καθημερινό μενού.
Ισχυροί γίνονται οι πιο ανίκανοι, οι πιο ανεύθυνοι, οι πλέον χαμένοι, οι «όπου φυσάει ο άνεμος». Είναι αυτοί που αφήνουν τους δυνατούς να κάνουν ανενόχλητοι την δουλειά τους. Είναι σαν ψωραλέα ξεδοντιάρικα λιοντάρια στον ζωολογικό κήπο που διαφημίζουν την φυλακή τους ως ιδανική σαβάνα ελευθερίας. Μιλούν διαρκώς για την προάσπιση της ατομικότητας και είναι ακριβώς το άτομο που θέλουν να το πνίγουν σαδιστικά μέσα στον χυλό τους.
Δεν ακούω τις δημοσκοπήσεις γιατί αν αυτό γίνει μια φορά μπορεί στο τέλος να με κατηγορήσουν ότι τους εκβιάζω να μου πουν την δήθεν «κοινή γνώμη» τους διότι δήθεν με συμφέρουν τα αποτελέσματα τους.
Επικαλούνται ότι καταγράφουν το πνεύμα της εποχής αλλά προωθούν το πνεύμα της εποχής που παραμένει κατά βάση πνευματοκτόνο.
Τις περισσότερες φορές επιτείνουν την σύγχυση, δεν ξέρουν τι θέλουν να βρουν και να πουν οπότε μιλούν και καταγράφουν ακατάπαυστα ελπίζοντας ότι θα καταλήξουν κάπου όσο φλυαρούν. Σαν κωφάλαλοι που κουνούν τα χείλη υποδυόμενοι τους εγκαστρίμυθους.
Αν τους ακούγαμε τα περασμένα χρόνια δεν θα υπήρχε σήμερα αριστερά. Δεν τους ακούω γιατί δεν έχουν άποψη βασισμένη σε ιδέες αλλά, άποψη, που απλώς σχολιάζει κακεντρεχώς ιδέες. Παραμένω βαθιά καχύποπτος ακόμη και για αποτελέσματά τους που μοιάζουν να ενισχύουν τις θέσεις μου και την επιρροή τους. Ακόμη και τώρα, ίσως περισσότερο τώρα, μου φαίνεται ότι με απειλούν με την ευγένεια βρικόλακα που εκθειάζει τους κυνόδοντές του.
* Ο δημοσιογράφος του ρ/σ “Στο Κόκκινο 93,4” Απόστολος Λυκεσάς αρθρογραφεί καθημερινά στο alterthess.gr. Ακούστε ζωντανά στο “Κόκκινο 93,4” την εκπομπή “Ορθά- Κοφτά” με τον Απόστολο Λυκεσά Δευτέρα- Παρασκευή 11:00- 12:00.