in

Άρθρα αναγνωστών: Νέα Σταυροφορία: από το deus vult στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Άρθρα αναγνωστών: Νέα Σταυροφορία: από το deus vult στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

«Το δικό μας αίσθημα ανθρωπισμού προσβάλλεται όχι μόνο από το άνανδρο χτύπημα, αλλά και από την κυνική προσπάθεια να συγκαλυφθεί». Τα λόγια αυτά, του αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Τζον Κέρι ήταν η πρώτη απάντηση των ΗΠΑ στο καθεστώς του Άσαντ προτού προχωρήσουν τις διαδικασίες για την πιθανή στρατιωτική επιχείρηση που ετοιμάζει η Δύση στη Συρία. Και ενώ δεν έχει ξεκαθαριστεί πλήρως από ποια πλευρά σημειώθηκε η χρήση χημικών όπλων μαζικής καταστροφής στη περιοχή της ανατολικής Δαμασκού, το βαθύ αίσθημα του ανθρωπισμού της Δύσης καλείται να σημειώσει μία ακόμη σφαγή. Εξάλλου η ιστορία έχει δείξει ότι οι ανθρωπιστικές καταστροφές χρησιμοποιούνται σταθερά ως πρόσχημα για την επίταξη πολιτικών που σε διαφορετική συνθήκη θα συναντούσαν την αντίσταση των λαών.

Ο λόγος περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει βρεθεί στο επίκεντρο του πολιτικού λεξιλογίου τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Ο Πόλεμος του Κόλπου καθώς και της Γιουγκοσλαβίας είναι οι πρώτοι σύγχρονοι πόλεμοι της Δύσης που διεξήχθησαν στο όνομα του «ανθρωπισμού». Ακολουθούν οι πόλεμοι του Αφγανιστάν, του Ιράκ και της Λιβύης. Το δικαίωμα της παρέμβασης των ΗΠΑ και των συμμάχων έγκειται στους διεθνείς οργανισμούς (ΟΗΕ) και στο διεθνές δίκαιο.

Ουσιαστικά αυτοί οι οργανισμοί, όπως λειτουργούν , παρέχουν μέσω ιδεολογικών κατασκευασμάτων, τη νομιμοποίηση της εμπλοκής των κρατών σε στρατιωτικές επιχειρήσεις, με βαθύτερο σκοπό την συναίνεση της κοινής γνώμης . Η ιδεολογία στο όνομα των ατομικών δικαιωμάτων χρησιμοποιείται ως κερκόπορτα σε λαούς που εξεγείρονται και επαναστατούν διεκδικώντας την ατομική και συλλογική τους αυτοδιάθεση την ίδια στιγμή που σε άλλες περιοχές η διεθνής κοινότητα κλείνει τα μάτια σε εκκαθαρίσεις που πραγματοποιούνται από στρατιωτικές δυνάμεις υπαγόμενες στον δυτικό άξονα.

Αξίζει να σημειωθεί βέβαια είναι ότι αυτή η εργαλειακή χρήση των ορισμών, που διαστρεβλώνονται στο δημόσιο πολιτικό λόγο ανάλογα με τις εκάστοτε επιδιώξεις, δεν εμφανίζεται σήμερα στην εποχή της πολιτικής ορθότητας, αλλά εντοπίζεται ήδη από την εποχή των θεόπνευστων αποστολών της απελευθέρωσης των αγίων τόπων . Οι Σταυροφορίες που με την ευλογία του πάπα βασιζόταν θρησκευτικά στη ρήση “Deus vult” , δηλαδή ότι είναι θέλημα Θεού, ουσιαστικά ήταν επιθετικοί πόλεμοι με μεγάλες οικονομικές και πολιτικές διαστάσεις. Μισθοφόροι, μοναχικά τάγματα και ιεραποστολές έκαναν μία πρώτη απόπειρα “αποικιοποίησης” της Μέσης Ανατολής λεηλατώντας την με σφαγές και πλιάτσικα, συσσωρεύοντας έτσι τεράστια οικονομικά κεφάλαια. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζονταν η ενότητα των επιχειρήσεων της Δύσης.

Μετά την 11η Σεπτεμβρίου ο όρος «σταυροφορία» εμφανίστηκε και πάλι στην διεθνή πολιτική γλώσσα. Ο τότε πρόεδρος Μπους, οπαδός του αμερικανικού ευαγγελικού φονταμενταλισμού, έκανε αναφορά για «νέα σταυροφορία» και για «νίκη στον πρώτο πόλεμο του 21ου αιώνα».

Σύμφωνα με αυτήν την άποψη ο πόλεμος στο Ιράκ αποτελεί θεϊκή αποστολή υπέρ της δημοκρατίας και έναν ηθικό αγώνα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Όπως ακριβώς, 800 περίπου χρόνια πριν, έτσι και
σήμερα η συστηματική ανανοηματοδότηση εννοιών ιδιαίτερης κοινωνικοπολιτικής και πολιτισμικής σημασίας εξασφαλίζει την επιβολή και διατήρηση των οικονομικών και πολιτικών σχέσεων. Στην εποχή των σταυροφοριών το πρόσχημα ήταν η απελευθέρωση, σήμερα είναι η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η αποκατάσταση της δημοκρατίας ενάντια σε φρικτά δικτατορικά καθεστώτα που η ίδια η
Δύση έτρεφε και τρέφει μέχρι τώρα. Φαίνεται ότι η Δύση αποφασίζει ποιο είναι το ορθό και ποιο είναι το λάθος, και το επιβάλλει διά μαχαίρας πάντοτε ευλογημένης από την εκάστοτε ιερολογία.

Σήμερα οι δυτικές δυνάμεις των ΗΠΑ και της Ε.Ε είναι στρατιωτικά έτοιμες να επέμβουν σε έναν λαό που θρηνεί ήδη πάνω από 100.000 νεκρούς. Σε αυτού του τύπου τις επιχειρήσεις όπως έχει δείξει η ιστορία οι άμαχοι είναι ο πρώτος στόχος. Επιπλέον, κάτω από τον μανδύα του ανθρωπισμού και της αποκατάστασης της δημοκρατίας , η Δύση έχει πετύχει τον έλεγχο των αγίων τόπων του πετρελαίου, του φυσικού αερίου,
των αγωγών και των πρώτων υλών στις περιοχές που μέχρι τώρα έχει εισβάλει . Σ’ αυτή τη νέα ιστορική περίοδο, με φόντο την αλλαγή των συσχετισμών δυνάμενων σε παγκόσμιο επίπεδο, οι εργολάβοι των ιδεολογικών κατασκευασμάτων δημιουργούν παραδοξολογικές αντιθέσεις προσφέροντας έτσι τη δυνατότητα νομιμοποίησης του απόλυτου. Έτσι τα ανθρώπινα δικαιώματα, στην ατομικιστική δυτική εκδοχή τους, μοιάζουν να στέκουν απέναντι και εχθρικά, μέσα από μία πλαστή διλημματική αντιπαράθεση, στα δικαιώματα των λαών για αυτοκαθορισμό και ανεξαρτησία.

Του Βαγγέλη Γκαγκέλη και της Χριστίνας-Μαριλύ Μπουρμά

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Μας βομβαρδίζουν…Του Πέτρου Κατσάκου

Eκδήλωση, σήμερα, στη Θεσσαλονίκη με τον υπ. Πολιτισμού της Βολιβίας