Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφορεί από την οργάνωση Αριστερή Ανασύνθεση μια κατάπτυστη ανακοίνωση, η οποία βρίθει συκοφαντιών και ψεμάτων ενάντια σε συντρόφους της ΑΡΑΣ, με αφορμή τα γεγονότα της 14 Σεπτέμβρη 2010 στο Πανεπιστήμιο Πατρών.
Αν σταθεί κανείς μόνο στην ανακοίνωση της ΑΡΑΝ, τότε θα καταλάβει ως προς τα γεγονότα ότι μία οργανωμένη ομάδα της ΑΡΑΣ επιτέθηκε απρόκλητα και με εξαιρετικά βίαιο τρόπο σε φοιτητές της ΑΡΑΝ.
Πρώτα απ’ όλα είναι σκόπιμο να αναφέρουμε τα πραγματικά γεγονότα που αναδεικνύουν ότι η ΑΡ.ΑΝ. σχεδίασε σειρά προκλήσεων και αποτελεί τον ηθικό αυτουργό. Στο σχήμα των ΕΑΑΚ Αντίλογος στους Μηχανολόγους της Πάτρας έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια μια πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ των μελών της ΑΡΑΝ και των μελών της ΑΡΑΣ, αλλά και ανένταχτων συντρόφων. Ενδεικτικές περιπτώσεις αυτών των πολιτικών διαφωνιών ήταν η διακριτή στάση κατά την περίοδο του Δεκέμβρη 2008, όσο και πρόσφατα εν σχέσει προς την απόπειρα ανασυγκρότησης της ΕΦΕΕ.
Η ΑΡΑΝ Πάτρας επέλεξε να επιλύσει τις πολιτικές διαφωνίες με οργανωτικό τρόπο και αποκλεισμό της αντίθετης άποψης ερχόμενοι πολλές φορές σε συνεργασία με καθεστωτικές δυνάμεις.
Ενδεικτικά, τον Οκτώβριο του 2009 στη συνεδρίαση του δ.σ. του φοιτητικού συλλόγου Μηχανολόγων Πάτρας, που θα αποφάσιζε το μοίρασμα των καρτων για την ΕΦΕΕ, η ΑΡΑΝ επέλεξε να συγκεντρώσει το σύνολο της οργανωτικής της δύναμης στην Πάτρα (από διάφορες σχολές, φοιτητές και μη) προκειμένου να εκτοπίσει με αλυσίδες τα μέλη της ΑΡΑΣ στους Μηχανολόγους και τους ανένταχτους που παρίσταντο στη συνεδρίαση για να την ματαιώσουν, σύμφωνα με την σχετική απόφαση του σχήματος Αντίλογος. Στην επόμενη δε συνεδρίαση του σχήματος μέλη της ΑΡΑΝ ξυλοκόπησαν συντρόφους της ΑΡΑΣ.
Μετά τις φετινές φοιτητικές εκλογές η ΑΡΑΝ επέλεξε μια πολιτική βίαιου αποκλεισμού των συντρόφων της ΑΡΑΣ και των ανένταχτων συντρόφων που δεν συμφωνούν μαζί της από το σχήμα του Αντιλόγου. Χωρίς να υπάρχει κανένας εμφανής λόγος σε συντονισμό με τις παρατάξεις του δικομματισμού, στα μέσα Ιουνίου προτείνουν συγκρότηση του δ.σ. του συλλόγου Μηχανολόγων Πάτρας με ονομαστική κατάληψη θέσεων κάτι που γενικά τα ΕΑΑΚ, αποφεύγουν. Προτείνοντας μάλιστα και τις δύο θέσεις να τις καταλάβει μέλος της οργάνωσης τους καθώς και τον έναν αναπληρωματικό, ενώ μέλος της ΑΡΑΣ να καταλάβει τη θέση του ενός αναπληρωματικού. Εμεις από την πλευρά μας είχαμε την θέση ότι δεν υπήρχε λόγος να γίνει συγκρότηση του δ.σ. εφ όσον μεσολαβούσε το καλοκαίρι, και σε κάθε περίπτωση εάν δεν γίνει αποδεκτή μια δημοκρατική κατανομή των εδρών με βάση τον συσχετισμό στο σχήμα, θα μπορούσε να επιλεγεί η συλλογική παρουσία και εναλλαγή.
Για να επιβάλλουν την κατεύθυνση διάσπασης του σχήματος τα μέλη της ΑΡΑΝ ακολούθησαν μία πρακτική λάσπης, τραμπουκισμού και κομπρεμί με τις φοιτητικές παρατάξεις του δικομματισμού. Συγκάλεσαν δ.σ. στις 21-06-2010 και επιχείρησαν να διορίσουν σε όλες τις θέσεις μέλη της οργάνωσης τους. Όταν τα μέλη της ΑΡΑΣ και ανένταχτοι αγωνιστές αντέδρασαν σε αυτή τη μεθόδευση στο δ.σ. του συλλόγου Μηχανολόγων, τα μέλη της ΑΡΑΝ ανέπτυξαν τη συνηθισμένη πρακτική, λάσπης, σπέκουλας και τραμπουκισμών.
Στην επόμενη συνεδρίαση του δ.σ. στις 25-06-2010 η ΑΡΑΝ κάνοντας οργανωτική κινητοποίηση των δυνάμεων της οργάνωσης της στην Πάτρα (εργαζόμενων και φοιτητών) σε μία αναλογία 40 προς 12 επιτέθηκαν στους συντρόφους της ΑΡΑΣ των Μηχανολόγων αλλά και σε ανένταχτους αγωνιστές, ξυλοκοπώντας τους και τραυματίζοντας ορισμένους. Ιδιαίτερα στοχοποίησαν ανένταχτους αγωνιστές και πρωτοετή σύντροφο.
Στη συνέχεια, ανάρτησαν ανακοίνωση του «ΑΝΤΙΛΟΓΟΥ» στο Ιντημήντια που αναλαμβάνει και την ευθύνη αυτών των πρακτικών. Στην ίδια ανακοίνωση, που αποτελεί μνημείο προβοκατόρικης συμπεριφοράς και γραφειοκρατικής λογικής, ανακοινώνουν διαδικτυακά τη διαγραφή του μισού σχήματος.
Συνέχισαν επίσης τις απειλές προς τα μέλη μας και τους ανένταχτους αλλά και γενικότερα προς την οργάνωση μας διακηρύσσοντας σε όλους τους τόνους ότι δεν θα μας επιτρέψουν να ξαναπατήσουμε στο Πανεπιστήμιο, ότι η ΑΡΑΝ στην Πάτρα θα τελειώσει την ΑΡΑΣ κ.α.
Την παρουσία μας την επόμενη μέρα στην Πάτρα (και σε εκδήλωση του ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την κρίση) ακολούθησε ανάρτηση δεύτερης ανακοίνωσης του «Αντιλόγου» (δηλαδή όσων διέγραψαν διαδικτυακά τους άλλους μισούς) στους χώρους της σχολής των Μηχανολόγων Πάτρας και σε ιστοσελίδα, η οποία χαρακτηρίζει τα μέλη της ΑΡΑΣ ως «ακροδεξιούς τραμπούκους» και «απόγονους του Καλαμπόκα», που επιλέγουν «ραντεβού θανάτου», στοχοποιώντας έτσι τους ίδιους τους συντρόφους, αλλά και το σύνολο της οργάνωσής μας στους κρατικούς μηχανισμούς.
Παρά το γεγονός ότι η πρακτική της ΑΡΑΝ είχε ξεπεράσει τα όρια ακόμα και των οξείων αντιπαραθέσεων σε επίπεδο σχημάτων και νεολαιών, δεν γενικεύσαμε την αντιπαράθεση, θεωρώντας ότι το πρόβλημα μπορεί να επιλυθεί σε συντροφικό επίπεδο.
Σε διμερή επαφή με την ΑΡΑΝ στις 4-9 προτείναμε για την επίλυση του ζητήματος (και παρά τη βούληση μας για τη διατήρηση του ενιαίου σχήματος) να υπάρξουν δύο διακριτά σχήματα που να έχουν τις δικιές τους πολιτικές τοποθετήσεις, αλλά μέσα στα όργανα όπως το δ.σ. να εκφράζονται ενιαία εφ όσον υπάρχει ομοφωνία μέσα από μία μορφή ενωτικής πρωτοβουλίας. Ο μόνος όρος που θέσαμε ήταν να μην επαναληφθούν γεγονότα τραμπουκισμών και να κατέβει από την ιστοσελίδα του «ΑΝΤΙΛΟΓΟΥ» η ανακοίνωση που ανέφερε για απόγονους του Καλαμπόκα.
Ωστόσο και η πρόταση αυτή απορρίφθηκε με το σκεπτικό ότι ο ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ αποτελεί ιστορικό σχήμα της ΑΡ.ΑΝ. και γι’ αυτό το λόγο και ο τίτλος του σχήματος αλλά και η εκπροσώπηση στο σύνολό της θα πρέπει να παραμείνει στην τάση που εκφράζει στο σχήμα η ΑΡ.ΑΝ.. Κατά τη διάρκεια αυτής της συζήτησης, η ΑΡΑΝ με τον πιο κάθετο τρόπο απέκλεισε κάθε δυνατότητα διαλόγου και κάθε απόπειρα διεξόδου από την κλιμάκωση της κατάστασης. Ταυτόχρονα δεν ευοδώθηκε επίσης η προσπάθεια μας να σταματήσει η κλιμάκωση της έντασης στα πλαίσια των ΕΑΑΚ Πάτρας και ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πάτρας, καθώς η ΑΡΑΝ δεν εμφανιζόταν και οι άλλες δυνάμεις υποτίμησαν το ζήτημα, παρ’ ό τι σε αυτό καλεί επιτακτικά κείμενο με υπογραφές 31 συντρόφων του σχήματος ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ το οποίο έχει κατατεθεί στα ΕΑΑΚ Πάτρας εδώ και μήνες.
Η ΑΡΑΝ μεθοδεύοντας την τελική ρήξη και εκδηλώνοντας πλήρη απαξίωση προς το πρώτο σημαντικό κινηματικό σταθμό της χρονιάς, τη διαδήλωση της Δ.Ε.Θ. επιχείρησε εν κρυπτώ και με υπόγειες συνεννοήσεις με τις καθεστωτικές παρατάξεις να συγκαλέσει το δ.σ. του συλλόγου το Σάββατο 11/9, την ίδια ώρα που διεξαγόταν η εργατική διαδήλωση στην Θεσσαλονίκη. Αυτή η μεθόδευση αποτράπηκε.
Ομως, το αποκορύφωμα αυτών των άθλιων πρακτικών και μεθοδεύσεων σημειώθηκε τη Δευτέρα 13/9, όταν, κατά τη διάρκεια των εγγραφών των πρωτοετών φοιτητών, συγκεντρώθηκαν στη σχολή των Μηχανολόγων περίπου 40 μέλη της ΑΡΑΝ, φοιτητές από διάφορες σχολές αλλά και εργαζόμενοι, πλαισιωμένοι από στοιχεία άγνωστης προέλευσης, που καμία σχέση δεν είχαν με τα ΕΑΑΚ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ευρύτερα την αντικαπιταλιστική αριστερά, οι οποίοι επιτέθηκαν με γροθιές απρόκλητα σε μέλη της ΑΡΑΣ αλλά και ανένταχτους συντρόφους, προκειμένου να τους αποτρέψουν να βγάλουν τραπεζάκι στη σχολή, επιβάλλοντας μια υγειονομική ζώνη, αντίστοιχη με αυτή των ΚΝΑΤ τη δεκαετία του 1980. Υγειονομική ζώνη που αποσκοπεί στην εκκαθάριση της αντίθετης άποψης και των φορέων της με βίαιο τρόπο (ο «εσωτερικός εχθρός» χαρακτηρίζεται «Καλαμπόκας», «Χρυσαυγίτης» κλπ και οφείλει να αποκαθαρθεί, να καταστεί «αποσυνάγωγος»)
Την Τρίτη 14/9, μέλη της ΑΡΑΣ αλλά και ανένταχτοι αγωνιστές κυρίως από την Αθήνα και την Πάτρα συγκεντρώθηκαν στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας στο τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών για να υποστηρίξουν την παρέμβαση των συντρόφων στο συγκεκριμένο τμήμα. Εκεί ήρθαν σε βίαιη αντιπαράθεση με περισσότερα από 60 μέλη της ΑΡΑΝ, εργαζόμενους και φοιτητές από όλη την Ελλάδα, που ήταν εξοπλισμένοι με σιδηρολοστούς, καδρόνια και πέτρες.
Ευτυχείς για αυτές τις εξελίξεις δεν είμαστε. Απόφαση μας είναι να αποφευχθούν στο μέλλον τέτοια επεισόδια, όσο μας αφορά τουλάχιστον. Η χρήση βίας σε ενδοαριστερές διαμάχες αναμφίβολα αποτελεί ένα σύμπτωμα πολιτικής κρίσης και είναι πολιτικό καθήκον να καταπολεμάται. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνεται επιλεκτικά. Σε ότι αφορά εμάς, επιδείξαμε κάθε διάθεση και καταβάλαμε κάθε προσπάθεια διεξόδου και άμβλυνσης της αντιπαράθεσης. Αυτοκριτικά να σημειώσουμε ότι ίσως να μπορούσε να είχε ασκηθεί από την πλευρά μας μεγαλύτερη πίεση στο επίπεδο των διαδικασιών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ολες όμως οι προσπάθειες μας να επιλυθεί το πρόβλημα είτε διμερώς είτε σε επίπεδο Πάτρας έπεσαν στο κενό.
Τα γεγονότα όπως τα περιγράφουμε παραπάνω μπορούν να τα επιβεβαιώσουν ή να τα διαψεύσουν τα μέλη των άλλων οργανώσεων στην Πάτρα είτε οι φοιτητές είτε τα μέλη του συντονιστικού του ΑΝΤΑΡΣΥΑ και όσοι συμμετείχαν στις διάφορες επαφές και συναντήσεις.
Από κει και πέρα όμως μας γεννιώνται ορισμένα ερωτηματικά: ο αποκλεισμός κάθε προσπάθειας επίλυσης του ζητήματος από τη μεριά της ΑΡΑΝ, η επιβολή υγειονομικών ζωνών απέναντι σε συντρόφους, αλλά και πρωτίστως τα τελεσίγραφα προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (του τύπου αν δεν διαγραφεί η ΑΡΑΣ δεν προχωράει καμία διαδικασία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ), η αποστολή των σχετικών ανακοινώσεων προς την Αυγή με τις οποίες εγκαλείται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ γιατί δεν τοποθετείται επί του ζητήματος, δικαιολογούνται από μια απλή προσπάθεια απονομιμοποίησης και υπονόμευσης του «αντιπάλου» ή σηματοδοτούν μια προσπάθεια διαλυτοποίησης του ίδιου του κοινού εγχειρήματος; Και σε ποια κατεύθυνση; Μήπως του καλύτερου πλασαρίσματος στην μετά ΣΥΡΙΖΑ (και για κάποιους μάλλον και μετά ΑΝΤΑΡΣΥΑ) εποχή;
Για μας η σημασία και η παρουσία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (με όλες τις οργανώσεις που αναφέρονται στην αντικαπιταλιστική αριστερά) είναι ιδιαίτερα σημαντική, ιδίως μάλιστα σήμερα που η κρίση και η επίθεση της αστικής τάξης οξύνουν τις εγγενείς αντιφάσεις των αντινεοφιλελεύθερων και αντιμονοπωλιακών μετώπων. Αυτό είναι το πρώτιστο και σημαντικότερο καθήκον και είμαστε διατεθειμένοι να ανταποκριθούμε σε αυτό.
Αναγκαίο βήμα για την επίλυση του προβλήματος που δημιουργήθηκε είναι η δέσμευση όλων των οργανώσεων που συμμετέχουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ ότι δεν θα επιχειρούν την επίλυση των πολιτικών διαφωνιών με οργανωτικούς όρους, με αλληλοεξόντωση και αποκλεισμούς, αλλά με την εξαντλητική πολιτική συζήτηση σε συντροφικό πλαίσιο και την ανάληψη κοινών πρωτοβουλιών και δράσεων για το ξεπέρασμα της όποιας κρίσης. Όπως επίσης αναγκαίο βήμα είναι και το ξεμπλοκάρισμα των διαδικασιών του ΑΝΤΑΡΣΥΑ προκειμένου αυτό να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις αυξημένες απαιτήσεις της περιόδου, μεταξύ των οποίων και η πολιτική μάχη των περιφερειακών εκλογών.
Ωστόσο, αναγκαία είναι και η επίλυση από την ίδια την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τις συνιστώσες της του ζητήματος που αποτέλεσε την αφορμή για τα γεγονότα που ακολούθησαν, κάτι που δεν επιτεύχθηκε το προηγούμενο χρονικό διάστημα.
Αντί όμως να επιδιωχθεί μια τέτοια λύση οι εκπρόσωποι του ΝΑΡ στο συντονιστικό αρνήθηκαν κατηγορηματικά να εκδοθεί οποιαδήποτε ανακοίνωση βασισμένη στα πραγματικά γεγονότα και έθεσαν veto προς τις υπόλοιπες οργανώσεις προκειμένου να εκδοθεί μια απόφαση μονομερούς καταδίκης της ΑΡ.Α.Σ, που εμφανίζει πρακτικά την οργάνωση μας ως ψυχοπαθή γκρούπα που επιτίθεται χωρίς κανέναν λόγο «σε φοιτητές και φοιτήτριες». Και μάλιστα παραβιάζοντας κάθε συμφωνία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για οργανωτικά ζητήματα, δημοσίευσαν στο ΠΡΙΝ αυτήν την καταδίκη ως δημόσια τοποθέτηση του συντονιστικού ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πρ’ ότι όχι μόνο δεν υπήρξε συναίνεση σ’ αυτό το κείμενο, αλλά και όλοι είχαν συμφωνήσει ότι πρέπει πρώτα να συνεδριάσει το Κ.Σ. της ΑΡΑΣ το Σάββατο προκειμένου να καθορίσει τη στάση του. Πρόκειται για ένα εξόφθαλμο πραξικόπημα, όσο και αν η απόφαση αυτή εμφανίζεται ως συνεκτική «τοποθέτηση». Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έχει ακόμα εκλεγμένο συντονιστικό που να της επιτρέπει να λαμβάνει αποφάσεις κατά πλειοψηφία. Αυτή η αντιδημοκρατική εκτροπή ανοίγει πολύ άσχημες πόρτες για τον τρόπο αντιμετώπισης των διαφωνιών και οδηγεί στη διαλυτοποίηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Όσο και αν καταλαβαίνουμε ότι το ΝΑΡ υποκύπτει σε εκβιασμούς της ΑΡΑΝ δεν μπορούμε παρά να ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΟΥΜΕ αυτήν την εξέλιξη.
Ως που θα φτάσει η αποδοχή εκβιασμών; Στη διάλυση φοιτητικών σχημάτων, τοπικών κινήσεων και επιτροπών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Αποτελεί καθήκον όλων μας να βάλουμε σε αυτή την κίνηση διαλυτοποίησης μια σαφέστατη κόκκινη γραμμή.
Αθήνα, 18 Σεπτεμβρίου 2010
Το Κεντρικό Συντονιστικό
της ΑΡιστερής Αντικαπιταλιστικής Συσπείρωσης
Πηγή evryteros.blogspot.com