Θύματα μιας προκλητικής ενέργειας από αγνώστους έπεσαν δεκάδες εκδρομείς στο χωριό Κηπουριές της Χίου το μεσημέρι της Κυριακής 25 Μαρτίου, καθώς επιστρέφοντας από τον περίπατο τους βρήκαν τα αυτοκίνητα χωρίς βαλβίδες και με ξεφουσκωμένα λάστιχα. Όπως καταγγέλλει στο διαδίκτυο ο διοργανωτής του περιπάτου, και συγγραφέας, Γιάννης Μακριδάκης πρόκειται για εθνικοπατριώτες που ενοχλήθηκαν από την πραγματοποίηση της δράσης την συγκεκριμένη μέρα.
Όπως γράφει ο Γιάννης Μακριδάκης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης:
«Ανεβήκαμε λοιπόν στη σπηλιά του Πέτικα καμιά 40αριά άνθρωποι σήμερα το πρωί για να κόψουμε την πίτα των 10χρονων λογοτεχνικών γενεθλίων του Ανάμιση ντενεκέ και της προσωπικής μου εμφάνισης στη λογοτεχνία.
Προφανώς, όπως είμαι συνηθισμένος πια, αφού συμβαίνει όλα αυτά τα 20 χρόνια που δραστηριοποιούμαι στο νησί, έτσι και αυτή η δράση κάποιους ενόχλησε.
Ίσως επειδή αψηφήσαμε τις εθνικοπατριωτικές εκδηλώσεις και πήραμε τα ελεύθερα βουνά, ήρθαν ξωπίσω μας και οι εθνικοπατριώτες στο βουνό, παραφύλαξαν μέχρι να απομακρυνθούμε πεζοπορώντας από τα αυτοκίνητά μας, τα οποία είχαμε αφήσει έξω από το ξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας στους πρόποδες του Πελινναίου, και μόλις ανηφορίσαμε προς τα λημέρια του Πέτικα, πήγαν και μας έβγαλαν όλες τις βαλβίδες από τα λάστιχα των οχημάτων μας.
Επιστρέψαμε μετά την πεζοπορία μας, τις λογοτεχνικές αναγνώσεις μας στο βουνό και το κόψιμο της πίτας, και βρήκαμε 17 αυτοκίνητα με τα λάστιχα πίτα, να μη μπορούν να κινηθούν και ξεμείναμε στο βουνό.
Οι κοινωνίες όμως που περιέχουν φασιστοειδή μικρόψυχα και προφανώς άρρωστα ανθρωπάρια, οι οποίοι έχουν τόσο διεστραμμένη ψυχή και μυαλό και μπορούν με ευκολία να προβούν σε τέτοιες ενέργειες και προφανώς και άλλες χειρότερες, οι ίδιες αυτές κοινωνίες έχουν και τα αντισώματά τους, τους ανθρώπους με αίσθημα αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας.
Στο λεφτό κινήθηκαν οι άνθρωποι των κοντινών χωριών. Μέχρι και από την Αμερική μετανάστες χωριανοί, το έμαθαν στο άψε σβήσε και έπαιρναν τηλέφωνο αγανακτισμένοι για το τι συνέβη σε ανθρώπους που επισκέφτηκαν το χωριό τους. Ήρθαν λοιπόν επί τόπου με άλλα οχήματα και με μπαλαντέζες και κομπρεσέρ γεμάτα αέρα, επικοινώνησαν με καταστηματάρχη ανταλλακτικών στην πόλη, ο οποίος άνοιξε το μαγαζί του, πήγαν και μας έφεραν καινούριες βαλβίδες, και μέσα σε δύο ώρες όλα τα οχήματά μας ήταν και πάλι έτοιμα, εμείς δε, έχοντας ξεπεράσει το πρώτο σοκ και τον αρχικό εκνευρισμό, αρχίσαμε να το διασκεδάζουμε και κατεβήκαμε στην ταβέρνα για τα περαιτέρω με περισσότερο κέφι, μαζί και με κάμποσες σακούλες φίσκα στα αγριοράδικα, μαζεμένα όσην ώρα περιμέναμε να έρθουν οι βαλβίδες μας από την πόλη».
*Φωτογραφία του Γ. Μακριδάκη