in

#58ΦΚΘ Τehran Taboo

#58ΦΚΘ Τehran Taboo

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Αλί Σουζαντέ κέρδισε τη Θεσσαλονίκη και το 58ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της πόλης. Το ” Ταμπού Τεχεράνης ” σε δύο sold out προβολές κατάφερε να ευαισθητοποιήσει το κοινό και να του περάσει το μήνυμα της σκληρής καθημερινότητας που βιώνουν οι άνθρωποι στην Τεχεράνη. Πριν λίγες ημέρες γράψαμε για το ” Ούτε όνομα, ούτε υπογραφή “, σήμερα επανερχόμαστε, με ένα ροτοσκοπικό φιλμ που ακροβατεί ανάμεσα στον σκληρό ρεαλισμό και την υπερβατική ανάγκη των κατοίκων να κάνουν το άλμα προς μία παράλληλη πραγματικότητα, μακριά από τα προβλήματα.

Γράφει ο Μίλτος Τόσκας

Οι δρόμοι τριών γυναικών κι ενός νεαρού μουσικού συναντιούνται, όταν πέφτει η νύχτα στην πρωτεύουσα. Μία σύγχρονη μητρόπολη του Δυτικού κόσμου, που οι κοινωνικές διαφορές οξύνονται και κυριαρχούν τα ναρκωτικά, το αγοραίο σεξ, η διαφθορά και το κράτος εξυπηρετήσεων, κάτω από το μανδύα της θρησκείας. Ο καθένας επιδίδεται σε έναν ανελέητο αγώνα αποφυγής των απαγορεύσεων. Ό,τι λίγο, πολύ συμβαίνει στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Με τη δύναμη της κινούμενης εικόνας, το animation συναρπάζει και το θέτω στην πρώτη θέση της προσωπικής μου αξιολόγησης, μπροστά από τους ” Καργιόληδεζζζ ” και το ” Have a Nice Day “. Μία κοινωνία, που γνωρίσαμε για τα καλά στο Τaxi του Τζαφάρ Παναχί κι οι πικρές διαπιστώσεις του επιβεβαιώνονται πλήρως. Διαρκής συγκάλυψη στον βωμό των καλών και συμφερόντων. 

Τα ευαίσθητα όρια της ελευθερίας, ορίζονται από το αυταρχικό καθεστώς. Το πνεύμα όμως δε φυλακίζεται, εκτός αν ο άνθρωπος παραδοθεί. Η απαλή μουσική δένει με τα παραπάνω και δίνει το δικό της χρώμα, προωθώντας την πλοκή. Η τεχνική (μετατροπή πραγματικών ηθοποιών με 3D και ζωγραφιές σε κινούμενα σχέδια) που είδαμε στον Πύργο στο πρόσφατο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, προσέδωσε παραστατικότητα, αυθεντικότητα και ζωντάνια.

Συνεχείς ανατροπές, ένταση και δυσκολία να πάρει ο θεατής θέση, υπέρ κάποιου εκ των πρωταγωνιστών, μέχρι το τελικό φινάλε, που ο καθένας θα πάρει τον δρόμο του. Ένας καθηλωτικός νυχτερινός εφιάλτης. Τι θα συμβεί άραγε το πρωί; Πού θα τους βρει, μα κυρίως τι θα αφήσει πίσω του το βράδυ;

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Τριάντα χρόνια Εντευκτήριο. Του Τέλλου Φίλη

#58ΦΚΘ Closeness