Ακόμα μία ευχάριστη έκπληξη στο 21ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Αυτή τη φορά από τον Ρομπέρτο Μινερβίνι. ” What You Gonna Do When the World΄s οn Fire? ” Αφορμή μία σειρά από στυγερές δολοφονίες Αφροαμερικανών το καλοκαίρι του 2017, που έφερε στο μυαλό σκοτεινές εικόνες από το παρελθόν. Ένα ντοκιμαντέρ φτιαγμένο από μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές του νέου ανεξάρτητου σινεμά που καταπιάνεται με ένα μείζον θέμα της εποχής μας.
Γράφει ο Μίλτος Τόσκας
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Άνθρωποι που νιώθουν πολίτες δεύτερης διαλογής στην ίδια τους τη χώρα. Δίνουν γενναίο αγώνα για δικαιοσύνη και προάσπιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους. Μία απρόκλητα σαρωτική βία σε όλα τα επίπεδα, επειδή έτυχε να γεννηθούν κομμάτι αυτή της φυλής. Εκεί έγκειται το πρόβλημα. ” Ποτέ δεν μας είδαν σαν ανθρώπους, πάντα μας αντιμετώπιζαν σαν ζώα “. Έμαθαν να δουλεύουν σκληρά για επιβιώσουν, είναι στο DNA τους κι έτσι θα πεθάνουν με το κεφάλι ψηλά.
Κατά την οχταετία Προεδρίας του Μπάρακ Ομπάμα έγιναν βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση σε πολλά επίπεδα. Η συνέχεια όμως μοιραία έμελλε να μας γυρίσει πολλά χρόνια πίσω. Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ένας εντελώς διαφορετικός ηγέτης με άλλες αξίες και πιστεύω. Το ιδανικό θα ήταν να είχε κερδίσει ο Μπέρνι Σάντερς για την ανθρωπότητα, για τις επιχειρήσεις όμως που κινούν τα νήματα; Ποιος έχει άραγε την ευθύνη; ” Είστε όλοι ένοχοι … “
Ένα δριμύ κατηγορώ και συγχρόνως μία φωνή απόγνωσης κι αγωνίας ανθρώπων όλων των ηλικιών. Γεννήθηκαν με τον φόβο, μεγάλωσαν μ΄αυτόν, ζουν καθημερινά μη ξέροντας αν αυτή είναι η τελευταία φορά που αντίκρισαν τα παιδιά τους. Είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά στην καλύτερη χώρα του κόσμου; Όλη τους η ζωή αναλώνεται σε έναν αγώνα για δικαίωση, “no justice no peace “.
Black Power. Το φωνάζουν και παίρνουν θάρρος ο ένας με τον άλλον. Σαν να λένε υπάρχουμε κι εμείς.
Παραμένουν όσο μπορούν στο παιχνίδι. Τραγουδούν για τον πόνο, τη χαρά και προσμένουν σε καλύτερες ημέρες. Ξεθωριασμένες ζωές, όπως το ασπρόμαυρο φόντο καθ΄όλη τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ. Η υποκρισία σ΄όλο της το μεγαλείο. Από τη μία βραβεύσεις σε τελετές όπως αυτή των OSCARs για να φανεί μία εικονική ισότητα κι από την άλλη βίαιες ανθρωποκτονίες, που κρύβουν μίσος. “Πώς μπορείς να σκοτώνεις έναν άνθρωπο εν ψυχρώ;”.
Ένας στοχασμός πάνω στο φλέγον θέμα των φυλετικών διακρίσεων, επίκαιρος όσο ποτέ στην Αμερική του Τραμπ. ” Ο πάτος είναι μαύρος κι ο αφρός λευκός “. Ένα μεγάλο παράπονο για κάτι που δεν επέλεξαν οι ίδιοι. Μία σατανικά διεφθαρμένη κοινωνία που χρησιμοποιεί ως όπλο της τον ταξικό ρατσισμό για να ελέγχει μία μεγάλη μερίδα ατόμων. Οι ” Μαύροι Πάνθηρες ” συνεχίζουν τον αγώνα τους για τα στοιχειώδη, αλλά μόνο μία αλλαγή στην ηγεσία θα τους δώσει πραγματικό δικαίωμα στην ελπίδα.