Στις 15 Ιανουαρίου του 1919, πέφτει νεκρή από αμέτρητες σφαίρες παρακρατικών η επαναστάτρια Ρόζα Λούξεμπουργκ. Ήταν ο αιματηρός επίλογος της λαϊκής εξέγερσης που είχε ξεσπάσει μία εβδομάδα νωρίτερα στο Βερολίνο. Μαζί με εκείνη δολοφονήθηκε και ο Καρλ Λίμπκνεχτ, γιος του ιστορικού στελέχους της γερμανικής αριστεράς και κορυφαίου μαρξιστή Βίλχελμ. Η δολοφονία τους πραγματοποιήθηκε από τα Φράικορπς που δρούσαν ύστερα από εντολή του Φρίντριχ Έμπερτ, σοσιαλδημοκράτη ηγέτη, συντρόφου για πολλά χρόνια και μαθητή της ίδιας της Λούξεμπουργκ. Η Ρόζα υπήρξε μία από τις πλέον αγνές, συνεπείς και ανεξάρτητες μορφές του παγκόσμιου σοσιαλιστικού κινήματος.

Τέτοιες μέρες, τον Ιανουάριο του 2015, πλησίαζε η ώρα «της ρήξης και της ανατροπής».

Ένα μεγάλο μέρος του κόσμου της εργασίας, οι άνεργοι και οι φτωχοί, οι νέοι και οι νέες στην Ελλάδα πίστευαν πως, πραγματικά, η ελπίδα έρχεται.  Ήταν βέβαιοι πως μια σημαντική βελτίωση της θέσης τους ήταν για πρώτη φορά μετά από χρόνια εφικτή. Ακόμη περισσότερο, θεωρούσαν πως η νέα κυβέρνηση, με όλες τις δυσκολίες, θα έμενε στο πλευρό τους ό,τι κι αν συνέβαινε.

Σήμερα ξέρουμε πως δεν έγιναν έτσι τα πράγματα.

Σε μια ελεύθερη απόδοσή του, μπορούμε να διατυπώσουμε το νόμο  του Μέρφι, ως εξής περίπου: αν κάτι στραβώσει, θα στραβώσει κι άλλο. Και μετά κι άλλο κι άλλο.

Ολόκληρο χρόνο η θάλασσα ξέβραζε σταυρούς, 
κανείς δεν βούτηξε να πιάσει έναν. 
Από τη ζέστη των πληκτρολογίων 
υποδεχόμασταν στρατιές από σταυρούς, 
ώσπου χειμώνιασε κι οι σταυροί κρύωναν έτσι, 
ξεχασμένοι στις ακτές.

Του Σωτήρη Ρούσσου*

Τρεις ένοπλοι μη κρατικοί δρώντες παίζουν κεντρικό διεθνικό ρόλο στις εξελίξεις στο Ιράκ και τη Συρία. Πρόκειται για το «Ισλαμικό Χαλιφάτο», τη λιβανική σιιτική οργάνωση Χεζμπολά και τις οργανώσεις του κουρδικού κινήματος: το PYD στη Συρία, το ΡΚΚ στην Τουρκία και την Περιφερειακή Κυβέρνηση του Ιρακινού Κουρδιστάν (KRG).

ὅτι εἴ τις οὐ θέλει ἐργάζεσθαι, μηδὲ ἐσθιέτω. ἀκούομεν γάρ τινας περιπατοῦντας ἐν ὑμῖν ἀτάκτως, μηδὲ ἐργαζομένους, ἀλλὰ περιεργαζομένους

Β’ Επιστολή Παύλου προς Θεσσαλονικείς, 10-11

Πόσο πιο χαμηλά θα πέσει η ιντερνετική δημοσιογραφία; Συνεχώς λέμε ότι έχει πιάσει πάτο, αλλά κάθε φορά γίνεται κάτι που αποδεικνύει ότι έχει ακόμα πιο κάτω.

Μια βασική συνέπεια της ένταξης μας στην ΕΕ ήταν η ουσιαστική εγκατάλειψη της υπαίθρου, η αστικοποίηση του πληθυσμού και εν τέλει το έντονα ελλειμματικό αγροτικό ισοζύγιο. Στρατηγικός στόχος της χώρας από την εποχή Σημίτη, η μείωση του ενεργού πληθυσμού που ασχολείται αποκλειστικά με το πρωτογενή τομέα και η εγκατάλειψη της υπαίθρου. Στα πρώτα χρόνια του μνημονίου τα ευχολόγια και τα καλά λόγια του «τροχονόμου» κ. Τσαυτάρη δεν ήταν αρκετά, γιατί, κυρίως, χρειάζεται αγροτική πολιτική και πάνω από όλα πόροι για να υπάρξει αγροτική ανάπτυξη.