Οι πρόσφατες μαθητικές καταλήψεις με κεντρικό επίδικο την ελληνική αποκλειστικότητα επί της Μακεδονίας δημιούργησαν μια κάποια έκπληξη. Δεν είναι και λίγο το ένα στα τρία σχολεία στην περιοχή μας να συμμετέχει σε μια ρητά εθνικιστική κινητοποίηση. Δεν είναι καθόλου λίγο.

ή αλλιώς τι μας διδάσκει η νεοελληνική ιστορία.

Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στη Βία των Γυναικών και η ευαισθητοποίηση είναι καλό πράγμα, αρκεί να συνοδεύεται και από συγκεκριμένες νομοθετικές πρωτοβουλίες που θωρακίζουν τις γυναίκες.

Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας από την Αριστερά και τις συνακόλουθες προσδοκίες που αυτή είχε δημιουργήσει, η μεγάλη μάχη της κοινωνίας μετά την αναδίπλωση κι ενσωμάτωση της τελευταίας στις επιταγές του ευρωπαϊκού κατεστημένου είναι για τα καλά χαμένη. Τα νεανικά όνειρα αρχίζουν και τελειώνουν στις εκπτώσεις της Black Friday, στους νικητές των τηλε-ριάλιτυ επιβίωσης στις ζούγκλες του χυδαίου καπιταλισμού, στους influencers του instagram, ενώ η νεοφιλελεύθερη δεξιά τρίβει τα χέρια της από ικανοποίηση περιμένοντας την επάνοδό της στην εξουσία, αφού το δόγμα της είναι ήδη κυρίαρχο.

Γράφει η Λουκία Αργυριάδου

Η πολιτική ήττα μπορεί να διαρκέσει για πάντα, πράγμα που σημαίνει πως οι κατακτήσεις του εργατικού κινήματος –δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα- μπορούν να καταστρέφονται επ’ άπειρον

ΡΑΖΜΙΓΚ ΚΕΣΕΓΙΑΝ

Στην εποχή μας μέσω του ατομισμού, καταναλωτισμού και της παν-εμπορευματοποίησης που επιβάλλει ο σημερινός (τεχνο)-καπιταλισμός σφυρηλατείται ραγδαία και τείνει να κυριαρχήσει το νέο τεχνοφουτουριστικό φαντασιακό, όπου η τεχνοεπιστήμη γίνεται πανάκεια. Επιδιώκει να αποικιοποιήσει τον άνθρωπο ως σώμα καθώς και τις κοινωνικές σχέσεις.

Του Δημοσθένη Δαγκλή

Μετά το κοινό ανακοινωθέν κυβέρνησης – Εκκλησίας αλλά και τις δηλώσεις των Τσίπρα – Ιερώνυμου, είναι φανερό ότι και ο διαχωρισμός των σχέσεων Κράτους – Εκκλησίας υπάγεται πλέον στην κατηγορία των ζητημάτων που η πολιτική απάτη τα έχει μετατρέψει σε ανέκδοτα. Όπως εκείνο το «φεύγουν οι βάσεις» που… μένουν καθώς φυσικά και το πιο πρόσφατο που βαφτίζει «τέλος των Μνημονίων» την διαιώνιση των Μνημονίων.

ή πώς η ιστορία είναι μια κατασκευή

Μετά από την νίκη του φασίστα Μπολσονάρο στη Βραζιλία, έχουμε πλέον όλες τις παραλλαγές της ακροδεξιάς επέλασης στην κόσμο. Από την «φιλολαϊκή», η οποία όμως, όσα εισαγωγικά και να βάλουμε, πείθει μεγάλα ακροατήρια με οικονομικά και κοινωνικά προγράμματα που όντως θα ταίριαζαν μόνο στην Αριστερά –με χαρακτηριστικότερη περίπτωση τον Σαλβίνι, αλλά και τις ανατολικοευρωπαϊκές κυβερνητικές ακροδεξιές-, μέχρι την άκρα φιλοεργοδοτική του Τραμπ, η οποία μιλάει στη «ψυχή του απλού αμερικανού» παρόλο που εφαρμόζει μια οικονομική πολιτική σχεδόν πλήρους απαλλαγής των καπιταλιστών από φορολογικές υποχρεώσεις.